μεταχειρισμένα ΣΕ ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ, ΠΑΠΟΥΤΣΗ ΔΑΝΑΗ

εικοσάχρονη Σάωρη κινείται στο κέντρο της Αθήνας, συχνάζει στην μπλε πολυκατοικία, στην πλατεία των Εξαρχείων, στο πάρκο της Ναυαρίνου, σ' ένα στούντιο στην οδό Μαυρομιχάλη.
Έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μητέρα της, με μια παιδική της φίλη, με έναν άντρα που θυμάται αμυδρά από παιδί, με αγνώστους, με τον εαυτό της.
Η ηρωίδα του βιβλίου βιώνει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο την ανασφάλεια και το υπαρξιακό άγχος της γενιάς της, την οικονομική κρίση, τις συνέπειες του μεταναστευτικού, την ανεργία που μαστίζει τους νέους.
Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα για τις αγωνίες της νέας γενιάς, γραμμένο ελλειπτικά και με νευρώδη ρυθμό. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Πρόκειται για την ιστορία νέων ανθρώπων που ζουν στην ασφυκτική ατμόσφαιρα του κέντρου της Αθήνας, συνωστίζονται στα νεανικά στέκια, παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις, αγαπούν και δυστυχούν, ψάχνονται και χάνονται, αναζητούν κάτι που δεν ξέρουν. Η γραφή της Δανάης Παπουτσή μεταδίδει αυτόν τον ασθματικό χαρακτήρα με τον οποίο ζουν οι νέοι και, όπως η ίδια τονίζει, "η σκέψη και οι δράσεις της ηρωίδας γεννιούνται σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει η πολυτέλεια για στοπ-καρέ - παρ' ότι αυτή τολμά να το κάνει με τον δικό της τρόπο".
Κυριαρχεί το ζήτημα της επικοινωνίας ή μήπως του φόβου για τον "άλλον"; "Δεν είναι ακριβώς φόβος" διευκρινίζει η συγγραφέας, "είναι μια αίσθηση μη οικειότητας. Αυτό κρύβει μια τεράστια ανάγκη για επικοινωνία που πασχίζει να εκπληρώσει η ηρωίδα. Ο φόβος είναι ένας οδηγός- τον χρειάζεσαι για να τον ξεπεράσεις. Όλοι μας "φοβόμαστε", άρα όλοι μας επιθυμούμε".
Πιστεύει ότι φέρνει άραγε κάτι καινούργιο στη λογοτεχνία; "Δεν είναι κάτι που μπορώ να το κρίνω εγώ. Η αγορά δουλεύει με τους νόμους της, ο δημιουργός με τη φύση του και την επιθυμία του". Αν και η γραφή της διαθέτει ψήγματα θεατρικά, η ίδια δηλώνει ότι θαυμάζει αρκετούς συγγραφείς "αλλά δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ κάποιον μέντορά μου". (Γιάννης Μπασκόζος, Το Βήμα, 2/10/2011)
Λεπτομέρειες